اینترنت IP یا Internet Protocol آدرسی برای شناسایی کامپیوترها در شبکه است.
دو روش برای آدرس دهی IP در جهان رایج است: IP version 4.0 – IP version6.0
IPv4 در سال 1983ایجاد شد و تاکنون رایجترین روش کار بود. در این روش از اعداد 32 بیتی استفاده میشود. یک نشانی IP با 4 عدد كه توسط نقطه از یكدیگر جدا شدهاند مشخص میشود.
مثال: 192.168.0.1
هر عدد در این نشانی بین صفر تا 255 است، پس آدرس دهی بین 255 .255 . 255 . 255 تا 0. 0 . 0 .0 قابل تعریف است. در این روش میتوان 4 بیلیون آدرس منحصر بفرد ایجاد كرد. اما با گسترش چشمگیر ابزار و وسایلهای ارتباطی این مقدار کفاف جهان امروز را نمیدهد. بنابراین از پروتکل جدیدی باید استفاده کرد.
IPv6.0 در سال 1999 ایجاد شد و از روش 128بیتی استفاده میكند، در نتیجه از سیستم عددنویسی هگزا (16تایی) بهره میبرد.
این آدرسها در مبنای 16 نوشته میشوند و شامل 3.403× 1038 آدرس هستند.
سوالی که اکنون مطرح است اینست که این مقدار IP تا چه زمانی نیاز ما را برطرف میکند؟